22-27 października br. wielkie święto teatru w Ursynowskim Centrum Kultury „Alternatywy”! Zapraszamy w tych dniach na 21. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu, który odbędzie się
w nowoczesnych przestrzeniach „Alternatyw”. W programie oryginalne, poruszające i skłaniające do refleksji przedstawienia znakomitych wykonawców z Danii, Francji, Niemiec, Norwegii, Rosji i Polski.

Przed nami 21. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu. Spotkania ze sztuką
w ramach festiwalu to podróż poprzez różnorodność form współczesnego teatru pantomimy w Europie. Teatru, który, pomimo odmiennych korzeni, łączy, będąca coraz większym wyzwaniem, idea sztuki poza słowami. 

– Oryginalna poetyka, humor, zaskakująca wrażliwość i emocjonalność twórców oraz wykonawców przedstawień sprawia, że pantomima wymyka się oczywistym definicjom – mówi dyrektor artystyczny Festiwalu Bartłomiej Ostapczuk. – Tegoroczne spektakle potrafią wzruszać, zadawać pytania, zadziwiać, urzekać swym pięknem. A czasem po prostu bawią do łez. Dzięki artystom z Francji, Niemiec, Norwegii, Polski, Danii i Rosji tegoroczna edycja Festiwalu ukaże interesujące, intrygujące i poruszające oblicze wyjątkowej sztuki świadomego milczenia.

– Synergia nowo otwartej, dynamicznej instytucji kultury z festiwalem
o wieloletniej tradycji nada temu wydarzeniu nowy wymiar i będzie źródłem wielu niezapomnianych wrażeń – mówi Krzysztof Czubaszek, dyrektor Ursynowskiego Centrum Kultury „Alternatywy”. – Festiwal będzie doskonałą okazją, aby lepiej poznać sztukę mimu, która niezależnie od wieku niezmiennie porusza i zaskakuje.

– Nigdy nie miałem wątpliwości, że warto zainwestować w miejsce na Ursynowie, które może gościć teatr. Dodatkowo poniesione koszty właśnie nam się zwracają za sprawą pierwszego, ale mam dzieję, że nie ostatniego, Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Mimu – mówi Robert Kempa. – Liczę na owocną współpracę także w kolejnych latach – dodaje.

Program Festiwalu:

22.10 godz. 19:00
Familie Flöz – „Teatro Delusio”
(Niemcy)
Polska premiera spektaklu

23.10 godz. 19:00

Bodecker Neander Compagnie – „My Goodness!”  
(Niemcy, Francja)

Polska premiera spektaklu

24.10 godz. 19:00

Black Sky White theatre  – „Big House Small House”
(Rosja)

Polska premiera spektaklu

26.10 godz. 19:00

A3 Teatr Kolekcjonerzy Wzruszeń– „Tańcz!”

(Polska, Norwegia)

Polska premiera spektaklu

27.10 godz. 19:00

Paolo Nani – „The Letter”
(Dania)

23 i 24.10 godz. 11:00-14:00
Warsztaty Teatru Pantomimy

Familie Flöz – „Teatro Delusio”

Teatr w teatrze. Fantastyczna grupa, która specjalizuje się w zapierających dech w piersi scenach walk, morderczych intrygach i rozdzierających serce ariach ze słynnych na cały świat sztuk. Tak to wygląda z jednej strony. Po drugiej jest trzech członków ekipy technicznej pracujących w ciemności za kulisami. Ich życie, zwykle ukryte, wychodzi teraz na światło dzienne.

Familie Flöz stworzyli małą rodzinę, której domem jest teatr sam w sobie: wydajnie pracujący Bob jest młody, silny i nieprzewidywalny; wiecznie zmęczony i chorowity Bernd ciągle daje sobą pomiatać, a zawsze głodny Ivan nie przestaje martwić się, że straci kontrolę nad pokazami. Oddzieleni od olśniewających gwiazd na scenie tylko rozstawioną tu i ówdzie scenografią, trzej niestrudzeni pomocnicy walczą o swoje prawo do szczęścia w innym wszechświecie. A jednak w jakiś czarodziejski sposób czarowny świat iluzji na scenie łączy się i miesza z przyziemnym życiem za kulisami.

Bodecker Neander Compagnie – „My Goodness!”

Na pierwszy rzut oka Pan Nowak wydaje się przykładnym pracownikiem, który nigdy w żaden sposób nie zgrzeszył. Jego „współczynnik społeczny” jest bardzo wysoki. Aby znaleźć jego jedyne potknięcie, musimy się cofnąć aż do 2004 roku: 7 września, gdy szukał w restauracji toalety i otworzył niewłaściwe drzwi…!

Innymi słowy, nie wydarzyło się nigdy nic, co sugerowałoby, że Pan Nowak pozostawi dla potomności coś wyjątkowego. Właściwie to tego ranka, kiedy smarował masłem trzecią grzankę, Nono (jak nazywali go przyjaciele) wpadł na swój najbardziej szalony pomysł – a przynajmniej tak mu się zdawało... Postanowił, że zjeździ cały kraj i wybierze grupę gości tak różnorodną, jak to tylko możliwe – by reprezentowała całokształt ludzkiego gatunku. Przygląda się więc najdyskretniejszym osobom, „Nowakom, Kowalskim, Wiśniewskim”, próbując podkreślić ich wyjątkowość i czarodziejską rolę, jaką pełnią dla ludzkości. Po dobraniu odpowiednich osób, zaprasza, by weszli na jego „arkę”, którą zbudował w ciągu ostatnich 12 lat i 3 dni. A wszystko po to, by mógł spokojnie zaczekać na falę. Każdy obywatel pozwoli zbudować nowe społeczeństwo w najbardziej demokratyczny możliwy sposób. Po powodzi, kiedy wszystko trzeba będzie wymyślić na nowo, Pan Nowak będzie potrzebował wszystkich swych sił, by zbudować sprawiedliwą przyszłość.

Black Sky White theatre – „Big House Small House”

Świat dorosłych jest światem zegarów i linijek, przyczyn i skutków, gdzie treść jest ważniejsza niż istnienie, gdzie życie sprowadzone jest do linii podzielonej na równe odcinki. Dorosły przemieszcza się z punktu do punktu. Te punkty nazywa „planami” i „celami” i jest dumny ze wszystkich kolejnych kroków – tak, jakby wiedział, dokąd one go zaprowadzą. Dorośli mają tę niesamowitą właściwość, że dzisiaj jest u nich podobne jak dwie krople wody do wczoraj i do przedwczoraj. Tymczasem świat dzieci rozrósł się we wszystkich kierunkach niczym grzybnia – nie sposób odróżnić w nim czas od przestrzeni, życie od tego, co nieożywione, „ja” od „nie ja”. Każdy nowy dzień przekształcony jest
w nowy świat, który ma swoją własną nazwę, twarz i duszę. To dzięki tej umiejętności bycia wszystkim, co oferuje świat – kamieniem, chmurą, błękitem nieba albo chłodną szybą w oknie – a zarazem należenia do samego siebie, dziecko przechodzi w trzy lata tę samą drogę, którą podążała ludzkość przez trzydzieści tysięcy lat. Ten mały dorosły, który zamieszka z nim w jednym ciele, odziedziczy po nim cudowną umiejętność poskładania obrazu świata z bezładnego chaosu linii, plam kolorów, zapachów i dźwięków, ruchu i dotyku. Dorosłego nie da się nauczyć niczego nowego. Można tylko wypełnić go informacjami i regułami postępowania, które pozwolą mu nie odstawać od otaczających go innych dorosłych.

Ten spektakl jest dla tych wszystkich dorosłych, którzy są gotowi poczuć pustkę, jaką pozostawił po sobie ten mały, wszechpotężny anioł, który podarował im ten świat i całą jego nieskończoną głębię. Anioł, który odszedł
w jakieś nieznane miejsce w poszukiwaniu nowego domu.

A3 Teatr Kolekcjonerzy Wzruszeń – „Tańcz!”

„Tańcz!”. Porządek i chaos. Przedmiot i podmiot, mężczyzna i kobieta. Spektakl to próba stworzenia – wykreowania kategorii i związków. Próba sił i wtłoczenie „światów” w tor ludzkiej logiki. To nie jest królewski dramat, to dramat przeciętnego człowieka. Jakże rzadko czujemy się tak przeciętni, a jednocześnie tak śmiesznie wspaniali. Kunsztownym uderzeniem na wysokości piersi wprawić się w ruch, wzbraniając przed banalnym dotykiem. Każdy próbuje zająć korzystną pozycje. Orkiestra na pozycji!

Uderzenie w innym kierunku obwieszcza światu gotowość z patosem. Zanim zabierzemy się do wybranej przez siebie damy, przyjęcie staje się świętem małostkowych emocji, a lawina niezręczności scala świat. Na koniec lawina najrozmaitszych kalamburów i pośledniejszych wypadków rozmazuje ostrość. To tylko moment, a muzyka przywraca ostrość, jednak czasem wypadasz z gry, choć tylko na takt. Takt w takt, krok, subtelny gładki Chopin – tango-szmer. Krok to tylko kolejna iluzja, kolejna sromotna klęska naszej wyobraźni, TYLKO orkiestra, rytm odtwarzany z pamięci. Odtwarzać, dostosować się do jej zawodności i kaprysów, do przenikania się planów i sytuacji do zapisu pamięci; żyjemy, a może żyliśmy, jesteśmy, a może byliśmy. Pamięć męczy się jak metal. Jak połączenie wstrząsająco intymnych znaków i obnażonych zwykłych gestów, znaków zapadłych w pamięć. Orkiestra gra jak zawsze – od zawsze. Tango, spotkanie – to dwa światy, my i oni, a może na odwrót: kto to wie, „mądry by wiedział” – my cholera nie wiemy – ciemność coś tam stoi na warcie – w tańcu się nie rozmawia. Rozmowa w tańcu nie ma sensu, więc po prostu tańcz...

Paolo Nani – „The Letter”

Komedia bez słów – ponad 20 lat na scenach teatrów, kilka tysięcy zagranych spektakli! Najczęściej grany duński spektakl na świecie.

„The Letter” to jedna komiczna sytuacja ukazana na piętnaście różnych sposobów. Przedstawienie opiera się na prostocie: nie ma tu dużej scenografii, specjalnych efektów świetlnych, fantazyjnych kostiumów. Każda wersja opowieści różni się od poprzedniej konwencją.

Warsztaty Sztuki Teatru Pantomimy

Tradycja festiwalu. W tym roku odbędą się dwudniowe spotkania z aktorami Alexandrem Neandrem z Francji, Wolframem von Bodeckerem z Niemiec oraz Bartłomiejem Ostapczukiem, ukazujące różne formy i sposoby myślenia
w sztuce teatru poza słowami. Różnorodność przygotowanych spotkań sprawia, że warsztaty są przeznaczone dla osób, które chciałyby po raz pierwszy doświadczyć, na czym polega sztuka pantomimy oraz tym, którzy od lat ją praktykują.

23.10 godz. 11:00-14:00 Bartłomiej Ostapczuk
24.10 godz. 11:00-14:00 Alexander Neander i Wolfram von Bodecker

Bilety na przedstawienia: alternatywy.art; biletyna.pl 
Zapisy na warsztaty: warsztaty@mimowie.pl

Więcej informacji na stronie Festiwalu: www.mimefestival.pl 

Organizator: Fundacja Warszawskiego Centrum Pantomimy
Współorganizator: Ursynowskie Centrum Kultury „Alternatywy”
Dyrektor Artystyczny Festiwalu: Bartłomiej Ostapczuk
Festiwal dofinansowano ze środków m.st. Warszawy oraz Ministerstwa Kultury,
Dziedzictwa Narodowego i Sportu.

Zachęcamy do śledzenia komunikatów na stronie alternatywy.art oraz
w naszych mediach społecznościowych (facebook.com/alternatywy.art).