Dlaczego należy chronić się przed stonkami ziemniaczanymi?

Każdy miesiąc w kalendarzu rolników ma swoją domenę. To zbiór nie tylko tych dobrych, ale i złych cech danego miesiąca. Dla przykładu, do minusów czerwca bez wątpienia zalicza się fakt, iż jest to pora wylęgu larw stonki ziemniaczanej. Szkodnik ten może przysporzyć nam wielkich problemów na plantacji; uaktywnia się szczególnie podczas ciepłych temperatur. Warto więc dokładnie przyglądać się uprawom, by mieć pewność, że są one bezpieczne.

Jak funkcjonuje stonka ziemniaczana?

Stonka ziemniaczana zimuje w glebie i wychodzi na powierzchnię dopiero wówczas, gdy jej temperatura plasuje się w okolicach piętnastu stopni Celsjusza. Wtedy też rozpoczyna swoją wędrówkę, podczas której szuka plantacji ziemniaka. Jak można wyczytać w kalendarzu rolników, pierwsza fala stonek pojawia się już w maju, jednak wszystko zależy od warunków atmosferycznych. Jeśli wiosna jest chłodna, stonki najpewniej pojawią się nieco później. O najczęstszych porach pojawiania się różnych szkodników możemy przeczytać w standardowym kalendarzu rolników.

Okres żerowania oraz kopulacji stonek nie trwa długo, a po jego zakończeniu samice składają jaja u dołu liści ziemniaka. Zwykle rozwijają się one w czasie od dziesięciu do dziewiętnastu dni, choć i ten aspekt jest uwarunkowany temperaturą. Larwa przechodzi przez cztery stadia rozwoju, a jej pełne wykształcenie może potrwać nawet miesiąc.

Podczas procesu rozwoju, larwy żerują na ziemniakach, a w szczególności na ich liściach, co doprowadza do ich sukcesywnych uszkodzeń. Jeśli larw jest dużo, uszkodzenia mogą być niepowetowane. Dojrzałe larwy przepoczwarzają się w ziemi i potrzebują około trzech tygodni na pojawienie się nowego pokolenia. Dużej ilości szkodliwych insektów można spodziewać się na przełomie lipca i sierpnia. Osobniki te należy zwalczać, ponieważ żywią się one roślinami naszych ziemniaków.

Jak zwalczać stonkę ziemniaczaną?

Jak już zostało wyżej wspomniane, larwy stonki ziemniaczanej przechodzą przez cztery stadia rozwoju: L1, L2, L3 I L4. Najskuteczniej zwalcza się je w trakcie pierwszych dwóch stadiów, ponieważ są wtedy małe i nie cechują się jeszcze tak dużą żarłocznością jak dorosłe osobniki. Od dawna popularną i skuteczną metodą zwalczania tych szkodników jest to chemiczne. Stonki ziemniaczane posiadają jednak świetne właściwości adaptacyjne, w związku z czym są w stanie przystosować się nawet do warunków, które podrasowujemy chemią. Są one niejako odporne na pewne substancje aktywne zawarte w preparatach, co jest skutkiem wewnątrzgatunkowej selekcji. Co za tym idzie, przeprowadzenie jednego zabiegu chemicznego może zwyczajnie okazać się niewystarczające. Zależnie od różnych czynników, konieczne mogą być nawet kilkukrotne próby zwalczani stonki ziemniaczanej. Im wyższe temperatury, tym lepsze środowisko do rozwoju owego szkodnika.

Jeżeli jesteśmy zmuszeni zwalczać stonkę więcej niż raz, kluczowa może okazać się rotacja substancji aktywnej. Ten ruch pozwala zapobiec ryzyku zyskania przez stonkę odporności i na ogół jest po prostu skuteczniejszy.